Walay pagduha-duha ang gisulti sa Biblia: ang kakapobrehon dili kabubut-on sa Diyos alang sa kalibutan.

Gikan pa sa sinugdanan sa Genesis, nagtudlo ang Kasulatan nga ang kalibutan gibuhat nga puno sa panalangin ug gikatagana alang sa tanang katawhan. “Ug miingon ang Diyos, ‘Tan-awa, akong gihatag kaninyo ang tanang tanom nga nagabunga og liso… ug ang tanang kahoy nga may bunga nga adunay liso; kini inyong pagkaon’” (Genesis 1:29). Sa Salmo 24:1, mabasa nato, “Ang yuta iya sa Ginoo, ug ang tanang anaa niini.” Ang mga bersikulo nagpakita sa usa ka panan-aw nga ang tibuok kalibutan igo para sa tanan, dili lang para sa pipila.

Kini nga panabot sa Biblia dili lang espiritwal, apan moral ug ekonomikanhon usab. Sa Deuteronomio 15:4, miingon si Moises, “Walay kabus sa inyong taliwala,” kung motuman lang kamo sa mga sugo sa Ginoo ug magpuyo uban sa hustisya. Sa karaang Israel, adunay mga balaod nga nagpasiguro nga walay tawo nga mapahimulag sa yuta o paagi sa pagpanginabuhi. Sa Levitico 25:23, giingon sa Ginoo, “Ang yuta dili ibaligya hangtod sa kahangturan, kay ang yuta akong kaugalingon. Kamo mga lumalabay lang ug mga dumuloong dinhi uban kanako.”

Wala usab magpakahilom ang mga propeta sa paglapas niining ideal. Si Isaias mipahimangno, “Alaut kamo nga nagadugtong og balay sa balay, nagapuno sa yuta og yuta, hangtod walay na’y puy-anan alang sa uban, ug kamo na lang ang nagpuyo sa tunga sa yuta” (Isaias 5:8). Ug sa Proverbio 13:23, nag-ingon, “Adunay daghang pagkaon sa uma sa kabus, apan kini gikuha tungod sa kawalay hustisya.”

Usahay, ang gisulti ni Jesus nga “Ang mga kabus anaa kaninyo pirme” (Mateo 26:11) sayop nga gipasabot nga daw ang kakapobrehon normal ug dili malikayan. Apan sa tinuod, gisultihan ni Jesus ang mga tawo gikan sa Deuteronomio 15, diin giingon nga “Walay kabus sa inyong taliwala kon kamo motuman sa Ginoo.” Ug unya nagpadayon kini og ingon, “Dili gyud mawala ang mga kabus sa yuta,” tungod kay ang mga tawo wala motuman sa tibuok hustisya sa Diyos. Ang tumong ni Jesus mao ang paghatag og timaan sa iyang duol nga kamatayon, ug sa samang higayon, pahinumdom nga ang pag-atiman sa kabus maoy padayon nga katungdanan.

Klaro ang mensahe. Gibuhat sa Diyos ang kalibutan nga igo ang panalangin para sa tanan. Apan ang kagahak ug kawalay hustisya maoy nagmugna sa peke nga kakulang. Ang tinubdan sa kakapobrehon dili ang kinaiyahan, kundili ang mga sistema sa tawo nga nagbabag sa pag-apod-apod sa yuta ug mga kapanguhaan nga para unta sa tanan.

Kini maoy parehas nga napamatud-an ni Henry George niadtong ika-19 nga siglo. Sa panahon nga midagsang ang kauswagan sa industriya apan mitubo usab ang kakabos, misulat siya, “Walay rason sa kinaiyahan nga aduna pay kakapobrehon.” Sama sa mga propeta kaniadto, mituo siya nga igo ang bahandi sa kalibutan, kon lamang ang yuta ug oportunidad dili ikatapok sa pipila kundi ipaambit sa tanan.

Bisan pa man nailhan si George isip ekonomista, ang iyang mensahe usa ka moral nga panawagan, ug kini angay nga iangay sa espiritwal nga kabubut-on sa Kasulatan. Kon ang kalibutan nga gihimo sa Diyos igo para sa tanan, ang kakapobrehon dili kabahin sa tinuod nga kahimtang. Kini resulta sa kapakyas sa konsensya sa katawhan, dili sa kabos nga kinaiyahan.

Alang sa mga magtutuo karon, kini usa ka hagit ug usa ka tawag. Dili igo nga kaloy-an lang nato ang kabus, kinahanglan nato pangutan-on kung nganong sila naabot sa kahimtang. Wala magtugot ang Biblia nga isalikway nato ang problema sa kahayag nga “mao na gyud na ang kalibutan.” Hinuon, gipaingon kita nga hinumduman nga ang kalibutan iya sa Diyos, ug kita mga tinugyanan lang sa iyang panalangin.

Panahon na nga seryosohon nato ang Kasulatan. Ang kakapobrehon dili plano sa Diyos. Kini bunga sa sayop nga mga pagpili sa katawhan. Ug anaa kanato ang gahom ug ang katungdanan nga mopili og laing dalan. Ang hustisya, dili kalooy, maoy makapahupay niini.